Today’s story is a story by Giannis Zouri from Athens, one of the oldest members of HFWR’s club. He wrote a very unusual essay (in two languages: Russian and Greek) about his love to Russia, Moscow and about his dreams. Enjoy! Спасибо, Giannis! 

 

В 1925 году Казандзакис, известный греческий писатель путешествовал по России: от Минска до Владивостока. Мне было 14 лет, когда я прочитал его книгу. Любовь, которую испытываем мы, греки, к русским, вспыхнула во мне с ещё большей силой. Далее наступает 1980 год. Олимпиада в Москве. Мишка становится моим самым любимым медвежонком. Тогда во мне и зародилось желание увидеть эту страну, но осуществить его я смог намного позже.

Прошли десятилетия, прежде чем я впервые побывал в Москве. Я бродил по городу, вдыхал его аромат. Незнание языка создавало некие неудобства, поэтому по возвращении я взялся за изучение русского языка.

Теперь, освоив базовый уровень владения языком, я могу спокойно перемещаться по городу, спускаться в метро, общаться с людьми. С каждым моим приездом в Москву я всё больше влюбляюсь в этот город. Сейчас у меня новая мечта - увидеть театральную постановку на русском языке. Сегодня я могу с гордостью сказать, что чувствую себя гражданином этой страны.

 

Έχει ο παράδεισος Ρωσία ?

Το 1925 ο Καζαντζάκης ταξίδευσε για 4 χρόνια στην Ρωσία. Από το Μινσκ ως το Βλαδιβοστόκ.

Ήμουν 14 χρονών όταν διάβασα το βιβλίο του .

Η αγάπη που έχουμε οι Έλληνες για τους Ρώσους ,φούντωσε ακόμα περισσότερο και είχα ενθουσιαστεί με την χώρα των Σοβιέτ .

Το 1980 στους Ολυμπιακούς της Μόσχας ,είχα ενθουσιαστεί πολύ και ο Μισα είχε γίνει το αγαπημένο μου αρκουδάκι.

Έτσι άρχισα να θέλω πάρα πολύ να επισκεφτώ την χώρα .

Πέρασαν δεκαετίες ,ταξίδευα παντού αλλά όχι ακόμα στην Ρωσία.

Δεν είχα όμως  ξεχάσει το εφηβικό μου όνειρο.

Ταξιδεύοντας  σε διάφορες χώρες ,γνώριζα πολισμούς, ανθρώπους .

Όταν όμως επισκέφτηκα πρώτη φορά την Μόσχα, ήρθαν στο μυαλό και στην ψυχή μου, όλα όσα είχα διαβάσει.

Γνώριζα τους δρόμους, το μετρό .Ανέπνευσα ,μύρισα την πολη.

Την πρώτη φορά δυσκολεύτηκα ,γιατί δεν ήξερα καθόλου την γλώσσα.

Ήταν όμως τόσο μεγάλη η αγάπη μου ,που έκατσα ξανά στα σχολικά θρανία για να μάθω την γλώσσα .

Έτσι μαθαίνοντας τα βασικά ,μπορούσα να κυκλοφορώ άνετα με το μετρό και να κυκλοφορώ στην πολη.

Οι επισκέψεις μου πλήθαιναν ,κάθε φορά και αγαπούσα την πολη πιο πολύ.

Τα όνειρα μου μεγάλωναν. Τώρα θέλω να μπορώ να παρακολουθήσω ένα Ρώσικο θεατρικό έργο.

Σήμερα περπατώ ,και αισθάνομαι πολίτης της χώρας .